បងប្អូនអើយថ្ងៃនេះសូមត្អូញត្អែរតិចចុះ …. រយះពេលជាង ៦ឆ្នាំមកហើយដែលមានចំណូលចិត្តក្នុងការបង្រៀន គឺសល់សាច់ឈាមមកពីលោកប៉ាដែលគាត់គឺជាគ្រូដ៏ពូកែម្នាក់ពីសង្គមមួយរូប តែគួរអោយស្តាយគាត់ក៏បានស្លាប់តាំងពីឆ្នាំ 1994 មកម្ល៉េះ ។ ពីដើមឡើយគ្រួសារបងប្អូនញាតិមិត្តទាំងអស់មិនដែលចង់អោយខ្ញុំធ្វើជាគ្រូបង្រៀនទេ គឺគ្មានលទ្ធផល …. ហើយខ្ញុំក៏ទទួលយកសំដីទាំងនោះមកទុកខ្ញុំចិត្តរហូតមក ។ តែអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើសព្វថ្ងៃគឺហាក់បីដូចជាគ្មានសំដីទាំងនោះនៅក្នុងចិត្តទាល់តែសោះ គឺចាប់តាំងពីថ្នាក់ទី ៨ ពេលចេះកុំព្យូទ័រ អង់គ្លេសបន្តិចបន្តួច គឺចេះតែចង់បង្ហាត់បង្រៀនមិត្តភក្តិដែលនៅជុំវិញខ្លួន ដែលក្នុងពេលនោះចេះដំឡើងកុំព្យូទ័រ ដំឡើងវីនដូរ 95 តិចតួចមិត្តភក្តិរៀនជាមួយគ្នាគេសុំអោយជួយបង្រៀនពួកគេផងនៅថ្ងៃអាទិត្យ ហើយមិនដែលចេះប្រកែកមួយម៉ាត់ណាទេ អោយតែ មិត្តភក្តិសំណូមពរអោយបង្រៀន សុខចិត្តធាក់កង់តាំងពីពោធិចិនតុងមកដល់ឥន្ទ្រទេវី មកបង្រៀនមិត្តភកិ្តទាំងអស់គ្នាដល់ផ្ទះ ។
រហូតមកដល់រៀនមហាវិទ្យាល័យឆ្នាំទីមួយបានប៉ុន្មានខែ ស្រីៗនៅក្នុងថ្នាក់ប៉ុន្មាននាក់ណ្នឹងហៅសុទ្ធតែអាជើងកាង (ហៅក្នុងចិត្ត) ព្រោះពេលទៅរៀនរៀងក្រអើតក្រទមតិចអាងខ្លួនចេះតិចតួច អត់សូវចូលរៀន ចូលក្រោយចេញមុន ,.. 😉 តែបានតែប៉ុន្មានខែទៀតពួកគាត់ទាំងនោះប្រមាណជា 15 នាក់ក៏បានស្រុះស្រួលគ្នាសុំអោយខ្ញុំបង្រៀនពួកគាត់ពីរបៀបជួសជុលកុំព្យូទ័រ រៀនមេរៀនដែលគ្រូនៅសាលាបង្រៀនឡើងវិញ និងជួយប្រាប់ពីរបៀបធ្វើលំហាត់ក្រុមអញ្ចឹងទៅ ។ ពេលពួកគាត់នាំគ្នាសុំអញ្ចឹង ខ្ញុំក៏អត់មានប្រកែកអីដែរ មានតែសប្បាយចិត្តលើសដើម ដែលបានជួយមិត្តភក្តិទាំងអស់នោះអោយបានចេះខ្លះ កុំអោយមានពាក្យសំដីមកលើមិត្តរួមថ្នាក់ខ្ញុំថា ” រៀនអាយធីបួនឆ្នាំ អត់ចេះសិតវីនដូរផង ” ។ ចាប់ពីឆ្នាំទីមួយរហូតមកដល់ដាច់ឆ្នាំទីពីរបង្រៀនពួកគាត់រៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យរហូត …, តែទីបំផុតខ្ញុំបានបញ្ចប់ការបង្រៀនពួកគាត់ដោយលំហាត់ចុងក្រោយមួយដែលខ្ញុំដាក់អោយពួកគាត់ធ្វើ ខ្ញុំបាននិយាយលេងសើចផងមែនផងថា បើសិនជាមិនធ្វើលំហាត់ណ្នឹងអោយខ្ញុំទេខ្ញុំឈប់មកបង្រៀនហើយណា ! (លំហាត់នោះគឺ អោយចុច Start > run > វាយពាក្យ “msinfo32” រួចឃើញពត៌មានទាក់ទងនឹងកុំព្យូទ័ររបស់ខ្លួនហើយសរសេរវាដាក់ក្រដាស់មកអោយខ្ញុំ ) អាទិត្យក្រោយមកដល់អត់មានអ្នកណាម្នាក់បានធ្វើទាល់តែសោះ !!! 😦 នៅពេលនោះខ្ញុំឈឺចិត្តខ្លាំងណាស់ ថាហេតុអ្វី ខ្ញុំគ្មានសមត្ថភាពអាចបង្រៀនពួកគាត់អោយចេះបាន ខ្ញុំតូចចិត្ត ប្រសិនជាលោកប៉ាខ្ញុំជាគ្រូបង្រៀននៅរស់ដល់សព្វថ្ងៃ ម្ល៉េះខ្ញុំប្រាកដជាមានសមត្ថភាពពេញលេញក្នុងការផ្ទេរចំណេះដឹងទៅពួកគេទាំងនោះមិនខាន … បន្ទាប់ពីថ្ងៃនោះមកខ្ញុំក៏ប្រាប់ពួកគាត់ថាខ្ញុំលែងបានមកបង្រៀនហើយ ព្រោះត្រូវធ្វើការថ្ងៃអាទិត្យទៀត ស្របពេលនឹងមានបុណ្យទានច្រើនផងនោះក៏ខានបង្រៀនរហូតទៅ ។
អាឡូវពេលចូលមកដល់ឆ្នាំទីបី ឆមាសទី២ មិត្តភក្តិម្នាក់ឈ្មោះ ចិន្តា ពេលផឹកសុីស្រវឹងជាមួយគ្នា គាត់ក៏ដាច់ចិត្តនិយាយមកខ្ញុំថា “រ័ត្នខ្ញុំមានរឿងមួយចង់សំណូមពរមួយ ! ថា ខ្ញុំរៀនបីឆ្នាំហើយអត់មានចេះអីសោះសូម្បីតែពេលទៅរៀនថ្ងៃអាទិត្យជាមួយគ្នាយើងក៏អត់ដឹងអីសោះដដែល ហើយខ្ញុំបានសាកទៅរកសាលារៀនបន្ថែមនៅបាក់ទូក សួរគេវគ្គជួសជុលកុំព្យូទ័រមួយចេះ ៤០ដុល្លា ហើយខ្ញុំមិនចង់ចាយលុយជាមួយអ្នកដ៏ទៃទេ គឺយ៉ាងម៉េចយ៉ាងម៉ាសុំអោយរ័ត្នឯងជួយបង្រៀនខ្ញុំផងបានទេ មិនមែនមានន័យថាចង់ជួលរ័ត្នឯងអីទេតែនេះគ្រាន់តែជាការជួយគ្នាទៅវិញទៅមក កុំគិតអីច្រើនអី ”
ម្តងនេះខ្ញុំនៅតែមិនអាចនិយាយថាទេបានដដែល ហើយក៏មិនមែនព្រោះតែលុយ ៤០ដុល្លាណ្នឹងទេ គឺគ្មានអីអស្ចារ្យសំរាប់ខ្ញុំទេ វាគ្រាន់តែជាថ្លៃសាំងស្ទើរមិនគ្រប់ផង តែអ្វីដែលអស្ចារ្យបំផុតនោះគឺខ្ញុំរំភើបចំពោះការតស៌ូរបស់គាត់ ទើបខ្ញុំនៅតែព្យាយាមបង្រៀនគាត់ ព្រោះខ្ញុំនៅតែមានសង្ឃឹមដើម្បីធ្វើអោយមនុស្សម្នាក់ណ្នឹងអាចទទួលបានចំណេះពីការព្យាយាមរបស់យើងទាំងពីរ ។ បន្ទាប់មកក៏មានមិត្តភកិ្តពីរបីនាក់ទៀតសុំមករៀនទៀត លើកនេះកាន់តែច្រើនទៅៗ ហើយអោយតែបង្រៀនចប់ប្រហែលជាម៉ោង ១១ ពួកគាត់តែងតែដាក់ Angkor ពីរបីប្រអប់កំសាន្តលេងអីអញ្ចឹងទៅ ….
រហូតមកដល់ពេលនេះខ្ញុំពិតជាមិនអាចដឹងថាសិស្សរបស់ខ្ញុំទាំងប៉ុន្មាននាក់នោះចេះ និងអាចធ្វើបានប៉ុណ្នាទេ ! នៅតែមានចិត្តភ័យ ប្រសិនជាគ្មានលទ្ធផលសំរាប់ពួកគាត់ ។
ទើបតែពីរបីថ្ងៃមុនខ្ញុំក៏មានគំនិតមួយនិយាយទៅពួកគាត់ថា “អាឡូវអ្នកទាំងអស់គ្នារៀនពីខ្ញុំបានច្រើនគួរសមដែរហើយ តែអ្នកទាំងអស់គ្នាមិនដឹងថាខ្លួនឯងចេះប៉ុណ្ណា ដូច្នេះខ្ញុំចង់អោយគ្នាយើងដាក់វេនគ្នាទៅធ្វើការសាកល្បងនៅក្រុមហុនខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនឹងបង្ហាញពីការងារជាក់ស្តែងដែលខ្ញុំកំពុងធ្វើរាល់ថ្ងៃ ”
ទើបតែព្រឹកមិញនេះមិត្តខ្ញុំម្នាក់ឈ្មោះ វិចិត្រ បានមកក្រុមហុនដើម្បីសាកល្បងធ្វើការ ហើយគាត់ពិតជាធ្វើអោយខ្ញុំមានកំលាំងចិត្តក្នុងការបង្រៀនតទៅទៀតមែន ! ខ្ញុំសង្ឃឹមថាអ្នកក្រោយៗទៀតនឹងអាចដូចគាត់អញ្ចឹងដែរ ។
សង្ឃឹមថាបងៗជាគ្រូបង្រៀន ឬអ្នកធ្លាប់មានបទពិសោធន៏ល្អៗ ជួយប្រាប់ពីអ្វីដែលខ្ញុំគួរធ្វើ និងមិនគួរធ្វើចំពោះសិស្សនាពេលខាងមុខផងណា .. 😉
PC Tips for khmer... 